dla mnie film genialny! 9/10. Jedyny minus to naciągana na maksa scena z tym spostrzelniem się przez Marcina. Film ogólnie dobry, daje do myślenia, a zakończenie jest ZAJEBISTE! Właśnie to że trafił on do Harry Krishna (nie wiem jak to sie pisze) daje filmu dobre przesłanie... chodzi o to że w głębi duszy Kozioł chciał być religijny i w takim świecie było mu najlepiej.

Dla mnie również genialny. Stuhr idealnie przedstawił nam dzisiejszy świat, w którym żeby dostać
odszkodowanie za ukradziony samochód potrafimy sobie rozwalić głowę. Kozioł uratował rodzinę i
postanowił odejść... Jeden z lepszych polskich filmów jakie udało mi się obejrzeć. Brawo dla pana
Stuhra.
Pozdrawiam

[spoilers]

uproszczenia dodają jakiegoś uroku temu filmowi. nie uśmiechaliście się (choćby i z politowaniem!), gdy ojczulek wrzucał pistolet do ścieku czy gdy wysiadła z auta i uciekła "panna młoda" ?
podobało mi się. cały film.
Zakończenie jest, jakie jest, i uważam, że dobre. Nie narzuca nam zbyt wiele. a i tak jest wydźwięk: "warto było to wszystko robić". I gdy misja "rodzina" wypełniona, pan Kozioł wraca do swojego świata, do religijnych grajków, z którymi mu dobrze i z którymi ma wspólny światopogląd. Bo ten świat obecny mu nie pasuje.
Co jak co - już przy pierwszym spotkaniu rehabilitanta pomyślałyśmy z mamuśką, że "oho! oni będą na koniec razem!" - i że Ola-Klaudia będzie w telewizji, lecz inaczej niż dotychczas (choć nie domyśliłyśmy się wiązku z tytułem ;) - więc co takiego niejasnego w zakończeniu? Tym bardziej, że to nie był film o synu, o żonie,o córkach, o - pożal się Borze Iglasty - polityku. Tylko o Koźle. a co robił przez dane miesiące, kiedy jego rodzina "odżywała", to chyba widać...?

Zakończenie nijakie?
Kozioł wraca do swojego wcześniejszego życia. Zakon jest dla niego niedostępny, wybiera inną w miarę zamkniętą grupę, która funkcjonuje poza głównym nurtem życia społecznego - nie trzeba pracować, oglądać telewizji, martwić się o rodzinę itp itd.